با از سرگیری رقابت های NBA در اورلاندو، تیم ها خود را آماده رقابت ها می‌کنند اما برخی تیم‌ها نسبت به دیگران، نگرانی بیشتری برای شرع رقابت ها دارند. تیم‌های کنفرانس غرب پس از تعطیلی بازی‌ها، با تست مثبت بازیکنانشان روبرو شدند که خبر بسیار تلخی برای آنها بود و صحبت‌های بسیاری مبنی بر اینکه آیا ادامه فصل اقدامی منطقی خواهد بود یا نه، مطرح شد. با این حال این صحبت ها پیش از این بود که در مورد ادامه فصل تصمیم گیری انجام شود.
اوری بردلی پس از اینکه پسر 6 ساله اش مشکوک به مبتلا شدن به کرونا شد، واکنش های بسیاری داشت و دوایت هاوارد به خاطر همین موضوع و خطراتی که ممکن است خانواده اش را تهدید کند، هنوز تصمیمی برای ادامه فصل نگرفته است.
دنی گرین، بازیکن لیکرز در پاسخ به سوال درباره شروع مجدد لیگ گفت:” باید در این رابطه صحبت شود، باید راهی پیدا کنیم که جلوی تاثیر و شیوع ویروس را بر روی گروه بگیریم. ما با هم دیگر رقابت می‌کنیم و تمرکزمان بر کسب پیروزی است ولی باید موضوع مهمتری را در ذهنمان داشته باشیم.”
بردلی در این مدت، صحبت هایی با کایر آیروینگ، ستاره نتز داشته است. آنها تصمیم گرفتند که اقداماتی انجام دهند تا بتوانند از جامعه سیاهپوستان حمایت مالی انجام دهند و تلاش هایی برای کاندید شدن سیاه پوستان در رده های بالای مدیریت لیگ ملی بسکتبال آمریکا انجام دهند .
همچنین بازیکنان و کادر فنی برای ادامه رقابت ها باید روابط شخصی خود را به کلی کنار بگذارند.گرین حدود یکماه پیش به دوست دخترش پیشنهاد ازدواج داده است. اگر تیمش به فینال رقابت ها راه یابد، او حدود 100 روز از خانه اش در لس آنجلس به دور خواهد بود. در بین بازیکنان، خیلی ها آماده شروع دوباره رقابت ها هستند و برخی دیگر نگرانی های بسیاری در این رابطه دارند. در زیر، نظرات بازیکنان را در این رابطه می‌خوانید که عمده نگرانی آنها، سلامتی خود و خانواده شان است.
فرد فن فلیت، گارد تورنتو رپترز: “به نظرم افتضاح است. زمان بندی شروع دوباره خیلی بد است ولی 2020 تا به اینجا اینگونه بوده است. ما همه می‌دانیم که بازی نکردن، کار درستی خواهد بود. باید مقابل این اتفاقات ایستاد. از لحاظ منطقی چنین تصمیمی درست است ولی زندگی ادامه دارد. ما همه جوان هستیم. ما سیاه ها هیچگاه نمی‌خواهیم پولی که دریافت کرده ایم را پس بدهیم. فکر نمی‌کنم این کاری باشد که ما قصد انجامش را داشته باشیم. فکر می‌کنم این پول می‌تواند به روش های مختلف هزینه شود.
موضوع ناعدالتی اجتماعی، وحشی گری پلیس و همه این ها به زودی تمام نمی‌شود. جنگ ما یک جنگ طولانی مدت خواهد بود. این بخشی از تصمیم من است ولی اگر بازیکنان بیشتری اعلام کنند که بازی نخواهند کرد، من هم کنار می‌کشم.”
دو ریورز، مربی لس آنجلس کلیپرز: “دلایل زیادی برای همه وجود دارد که بازی کنند ولی همچنین دلایل منطقی نیز وجود دارد که بازی کردن را متوقف کنیم. البته فکر نمی‌کنم تعداد زیادی چنین کاری را انجام دهند. فکر می‌کنم سرمایه گذاری بسیاری برای این کار انجام شده است.”
لو ویلیامز، گارد کلیپرز: “من خیلی مورد حمله قرار گرفته ام و مطمئنم دیگران هم همینطور بوده اند. راستش را بخواهید شاید ما نباید بازی کنیم. زیرا واقعیت این است : میلیون ها نفر در خیابان ها در حال اعتراض هستند. این اولین بار در تاریخ است که تمامی 50 ایالت به خیابان ها آمده و برای یک هدف اعتراض می‌کنند. نمی‌خواهیم حواس پرتی در این امر به وجود بیاید. می‌خواهیم به این هدف کمک کنیم.”
نیکولا وچویچ، سنتر اورلاندو مجیک: “من تمام لحظاتم را با همسر و بچه هایم سپری می‌کنم. در این مدت از این شرایط خیلی لذت بردم ولی موضوع این است: ما باید از خودگذشتگی داشته باشیم و کاری که به ما محول شده را انجام دهیم و فصل را به پایان برسانیم.”
بردلی بیل، گارد واشنگتون ویزارد که هنوز تصمیمی برای ادامه فصل نگرفته: “من هر روز در فکر اینکه بازی خواهم کرد یا نه غرق شده ام. این تصمیم البته به کادر پزشکی بستگی دارد و اینکه می‌توان آمادگی را از 0 به 100 رساند یا نه.باید از همه زاویه ها به موضوع نگاه کرد.”
شان مارکس، مدیر داخلی باشگاه نتز: “ما باید کارمان را انجام دهیم. باید تیم را به اورلاند ببریم. ما این کار را انجام خواهیم داد. به آنجا خواهیم رفت و رقابت خواهیم کرد.”
راب پلینکا، از مدیران لیکرز: ” شب‌هایی بود که هنگام صرف شام، به دختر 10 ساله ام نگاه می‌کردم که اشک در چشمانش حلقه بسته بود و وقتی علت را از او جویا می‌شدم، می‌گفت که ممکن است من 3 ماه و نیم از آنها دور باشم. بله این بخشی از کار ماست ولی او متوجه موضوع مهم تر بود.”
کمبا واکر، گارد بوستون سلتیکس: فکر می‌کنم شرایط تمامی بازیکنان متفاوت است. مشخصا برخی خانواده و همسر وو فرزند دارند. برای من که مجرد هستم فرزندی ندارم، مشکلی وجود نخواهد داشت. تمام کاری که من انجام داده ام این است که در خانه مانده ام زیرا هیچ مشکلی با ماندن در اتاقم ندارم.”
دی جی آگوستین، گارد مجیک: “شاید دوری از خانواده، سخت ترین قسمت موضوع برای من باشد، به خصوص در حال حاضر. چند هفته پیش، پدر همسرم فوت شد. بنابراین همسرم در حال حاضر خیلی به من نیاز دارد ولی در عین حال، او متوجه کار من و اهمیت آن برای خانواده مان هست.”
دمار دی روزان، گارد سن آتنونیو اسپرز: خیلی سخت است. بازیکنان در طول چند ماه اخیر دائما با خانواده هایشان بده اند و ناگهان شرایطی پیش آمده که تمام خوشی های خارج از زمین بسکتبال از ما گرفته می‌شود. از لحاظ روحی و روانی روی تمامی بازیکنان تاثیر خواهد داشت.”
لوکا دونچیچ، گارد دالاس موریکس: ” من هیچگاه وسواسی در این رابطه نداشته ام. همیشه دوست داشتم بازی کنم. دلم برای بسکتبال خیلی تنگ شده بنابراین میخواهم بازی کنم. هیچ سوالی در رابطه با من مطرح نبود.”
اما جدا از نگرانی بابت سلامتی و ویروس کرونا، برخی دیگر موضوع ناعدالتی اجتماعی را مطرح کرده اند معتقدند برگزاری دوباره رقابت ها به هدف آنها که مبارزه با این ناعدالتی است ضربه خواهد زد. در زیر برخی از نظرات در این رابطه را می‌خوانیم.
کریس پال، گارد اوکلاهاما سیتی تاندر: “ما می‌دانیم که صدایمان چقدر قدرتمند است بنابراین اگر به بازی کردن ادامه دهیم، می‌دانیم که باز هم صدایمان شنیده خواهد شد، می‌توانیم پیاممان را بلند فریاد بزنیم، آن هم در یک رسانه باورنکردنی. بنابراین همه صدایمان را می‌شنوند. هیچگاه بازی ها اینطور نخواهد بود که تمرکز فقط روی خود بازی باشد.”
بردلی بیل: “بازی‌های بسکتبال به خاطر کرونا متوقف شد. ما به خاطر بی عدالتی ها بازی ها را متوقف نکردیم. به نظرم هنوز می‌توانیم آگاهی را بالا ببریم و توجهات را با رسانه‌هایی که در اختیارمان خواهد بد، به موضوع بی عدالتی معطوف کنیم.”
جاستیس وینسلو، فوروارد ممفیس گریزلیز: “مردم در خیابان ها می‌جنگند. آنها تلاش خود را ادامه می‌دهند. نمی‌دانم که شروع دوباره فصل، حواس مردم را پرت خواهد کرد یا یک رسانه بهتر در اختیار ما قرار خواهد داد. من خودم و چندین بازیکن دیگر را می‌شناسم. در هر صورت اگر بازی کنیم، از این رسانه برای آگاهی بخشی استفاده خواهیم کرد.”
آنتونی دیوویس، مهاجم لیکرز: ” فکر می‌کنم ما کنار هم قوی تر هستیم. فکر می‌کنم بتوانیم ایده های بیشتری در اورلاندو داشته باشیم تا حتی دنیا را تغییر دهیم. کاری که ما به صورت انفرادی می‌توانیم انجام دهیم و کاری که به صورت گروهی انجام می‌دهیم، دنیا را تغییر خواهد داد. فکر می‌کنم هر چه مردم بیشتر در این موضوع دخیل شوند، ایده ها بیشتر خواهد شد، تفکرات وسیع تر می‌شود و تغییرات سریع تر انجام می‌شود.”
مارک کوبان، مالک باشگاه موریکس: ” اگر بازیکنی روی زانویش بنشیند و به موضوعات اخیر ادای احترام کند، من به آنها افتخار خواهم کرد. امیدوارم بتوانم به آنها بپیوندم. چه دستشان را بالا بگیرند، چه روی زانو بنشینند، هر کاری که انجام دهند، فکر می‌کنم موضوع احترام یا بی احترامی به پرچم و سرود کشور نباشد. به نظرم این بیانگر تعهد بازیکنان ما به این کشور است و این موضوع که کشور برایشان چقدر مهم است که با قلبشان برایش چنین کاری را انجام می‌دهند.”
استرلینگ براون، گارد میلواکی باکس: “اینطور نیست که من در رقابت ها شرکت کنم تا کمی بسکتبال بازی کرده و پول در بیاورم و بعد روی صندلی ام بنشینم و استراحت کنم. هیچگاه چنین نبوده و نخواهد بود. من میخواهم این فاصله را بشکنم. ذهنم را روی کاری که انجام می‌دهم و انجام خواهم داد، متمرکز نگه می‌دارم و می‌دانم که تمرکز اصلی ام هم این موضوع نیست. باید خودم را تغذیه کنم، هم خودم، هم اطرافیانم، خانواده ام، دوستانم و جامعه را. من سعی می‌کنم به جامعه سیاهپوست‌ها کمک کنم بنابراین در این مسیر با تمرکزو تفکر گام برمی‌دارم.
مایکل رابرتس، مدیر اجرایی اتحادیه بازیکنان: ” بازیکنان آفریقایی آمریکایی صحبت های زیادی داشته اند که چه کاری باید انجام دهند. نه فقط اعضای اتحادیه بازیکنان بلکه همه. و این مکالمه که بین بازیکنان بوده دقیقا این است: چه کار کنیم؟ چطور انجامش دهیم؟ چه کار باید انجام شود؟ نمی‌توانم چیزی سالم تر از این را تصور کنم. اگر چنین چیزهایی مطرح نبود شرمگین می‌شدم. اگر بازیکنان فقط به فکر بازگشت به میادین و بازی کردن بودند واقعا ناراحت می‌شدم. راستش را بخواهید به عنوان یک زن آفریقایی آمریکایی، انتظاراتی داشتم که خوشحالم برآورده شده است.”
