تیم ملی بسکتبال آمریکا فقط یک بازیکن در ترکیب تیم ملی خود برای حضور در جام جهانی چین می بیند که در تیم منتخب فصل قبل لیگ NBA حضور داشت، اما آن‌ها می‌توانند تورنمنت جذابی را رقم بزنند.
ستارگان NBA، تیم ملی بسکتبال آمریکا را در جام جهانی همراهی نمی‌کنند
آنتونی دیویس، لبران جیمز، استفن کری، کوای لنارد، جیمز هاردن، کایری ایروینگ، دامیان لیارد، زاین ویلیامسون و … فقط چند تن از بازیکنان فوق‌ستاره‌ای هستند که شما آن‌ها را در جام جهانی بسکتبال ۲۰۱۹ چین نخواهید دید. با توجه به ستاره‌های فراوانی که تیم ملی بسکتبال آمریکا را در این تورنمنت همراهی نکردند، آمریکا نمی‌تواند خود را از پیش قهرمان شده بداند حتی با علم به اینکه آن‌ها هنوز هم شایسته رسیدن به این عنوان هستند. همین حالا، آمریکا در شرایطی اردوی تمرینی خود را برگزار می‌کند که فقط یک بازیکن که در ترکیب منتخب فصل قبل لیگ NBA حضور داشت را در اردوی خود دارند؛ کمبا واکر گارد راس بوستون سلتیکس. او به همراه کریس میدلتون از میلواکی باکس و کیل لاری از تورنتو رپترز سه بازیکن ملی هستند که در لیگ ۲۰۱۹ NBA آل استار شده‌اند. بنابراین این سوال را باید مطرح کرد که سرنوشت تیم ملی آمریکا در این جام به کجا خواهد انجامید؟ چرا بسیاری از فوق‌ستاره‌های تیم ملی از همراهی این تیم سرباز زده‌اند؟ در درجه اول، بازیکنان هنوز خاطره تلخ پال جرج در راه جام جهانی قبلی را به خاطر دارند. در سال ۲۰۱۴، فوروارد ایندیانا پیسرز در بازی ارزیابی قبل از جام جهانی دچار شکستگی پا شد که نه تنها جام جهانی بلکه کل فصل NBA را از او گرفت. جرج توانست بار دیگر به فرم MVP خود برسد اما این نگرانی‌ها همیشه برای بازیکنانی که می‌خواهند در تیم ملی نیز علاوه بر باشگاه خود بازی کنند دیده می‌شود. مصدومیت در طول فصل عادی یا مراحل پلی آف به اندازه کافی دردناک است اما زمانی دردناک تر خواهد شد که در یک تورنمنت رخ بدهد و کل فصل NBA را نیز تحت الشعاع خود قرار دهد.
بسکتبال یک بازی تیمی است؟ بله، بیاید وانمود نکنیم که این مسائل فقط به بازیکنان بستگی دارد. تیم ملی بسکتبال آمریکا در حال ارتزاق از ۳۰ باشگاه NBA است که می‌خواهند بازیکنانشان در فرم مناسبی از نظر بدنی باشند. مخصوصاً این که این لیگ یک نقل و انتقال آزاد هیجان انگیز را در این فصل به خود دیده است. حداقل ۲۵ درصد از بازیکنان لیگ در این میان تیم‌های خود را تغییر داده‌اند. بعضی از بازیکنان به واسطه وفق دادن خود با شرایط باشگاه جدید و عده‌ای دیگر به خاطر خو گرفتن با همبازی‌های جدید خود قید حضور در تیم ملی آمریکا را زده‌اند. آنتونی دیویس، شاخص‌ترین چهره بعد از گذراندن دوران طولانی‌مدت خود با نیواورلینز پلیکانز حالا در تیم لس آنجلس لیکرز حضور دارد. وظیفه سنگین جیمز هاردن در هیوستون راکتس وفق دادن خود با راسل وستبروک است (اگرچه آن‌ها در اوکلاهما سیتی تاندر همبازی بوده‌اند). زاین ویلیامسون مصدوم نیست اما باید خود را با شرایط حضور در تیمی حرفه‌ای وفق دهد. احتمال دارد یکی از دلایل اصلی که کمبا واکر علیرغم قرارداد با تیم جدیدش هنوز در آمریکا باقی مانده وفق دادن با همبازی‌های جدیدش، جیسون تاتوم و جیلن براون است که آن‌ها نیز در جام جهانی حاضر هستند. یک نگرش مثبت نسبت به تیم ملی آمریکا این است که ترکیب کنونی، شروعی دوباره برای این تیم خواهد بود. مایک کریزسکی به عنوان سرمربی که توانست مدال طلای المپیک ۲۰۱۶ را به ارمغان آورد بازنشسته و سرمربی سن آنتونیو اسپرز، گرگ پوپویچ جایگزین وی شد. کیل لاری و بیرنس هریسون تنها بازیکنان تیم ۲۰۱۶ هستند. کارملو آنتونی، امتیازآورترین بازیکن تیم ملی بسکتبال آمریکا درخواست کرد که در جمع بازیکنان تیم ملی باشد اما جری کولانجلو، مدیر اجرایی آمریکا این درخواست را رد کرد. در حالیکه ان‌ها ترجیح می‌دادند که ستاره‌های بیشتری از لیگ NBA تیم را همراهی کنند، این مزیت نیز وجود دارد که تیم فعلی جوان‌تر است و می‌توان برای آینده آن برنامه‌ریزی کرد.
سی جی مک کالوم، بازیکن پرتلند بلیزرز گفت که بعضی از بازیکنان به خاطر این که این تیم در مقایسه با تیم‌های حاضر در جام‌های قبلی ضعیف‌تر است از حضور در تیم ملی انصراف داده‌اند. مک کالوم به در یک پادکست به آدریان وجناروسکی گفت:
فکر می‌کنم دیگر بازیکنان به این فکر می‌کنند که چرا باید خود را در ترکیب تیمی تصور کنیم که پتانسیل باخت دارد و باید در معرض ترکش‌های بعد از شکست قرار بگیرد؟
اما اگر چنین اتفاقی هم بیفتد برای اولین بار نخواهد بود. آمریکا در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ هم نتوانست در فینال رقابت‌ها حاضر باشد.
به نظر هم نمی‌رسد که در این جام چنین اتفاقی بیفتد. حتی اگر آمریکا در جام ۲۰۱۹ مانند تیم‌های قبلی این کشور مبارزه نکند، هنوز هم می‌توان تیم کنونی را منتخبی از بازیکنان فصل عادی NBA دانست. این مسئله برتری آن‌هات نسبت به دیگر تیم‌های شرکت کننده در این جام محسوب می‌شود و ذکر این نکته نیز لازم است که تیم‌های دیگر نیز بازیکنان اسمی خود را از دست داده‌اند. به احتمال زیاد، تیم ملی آمریکا مدال طلا را از آن خود خواهد کرد و این شیرینی را از هواداران خود نخواهد گرفت. هنوز این احتمال وجود دارد که شاید آن‌ها بلغزند. این بدان معنی است که ترکیب تیم ملی آمریکا آسیب‌پذیر است. تیم ملی آمریکا نمی‌تواند به عقب برگردد و به مهارت‌های لبران جیمز که از سال ۲۰۱۲ دیگر در ترکیب این تیم حاضر نبوده و یا کوین دورانت که بعید به نظر می‌رسید بدون مصدومیت آشیل خود نیز به ترکیب تیم می‌رسید دل خوش کند. برخلاف تورنمت‌های قبلی، این جام جهانی گالیوری در سرزمین لیلیپوت خود ندارد. آیا این مسئله بدی است؟ جام جهانی ۲۰۱۹ پتانسیل این را دارد که متقاعدکننده‌ترین جام از حیث سن بازیکنان باشد. دیگر کشورها از نظر استعداد به آمریکا نزدیک شده‌اند و یک نگرانی از این حیث را در کشور چین شاهد هستیم. اما برخلاف باورها، کمبود ستاره‌ها می‌تواند جام جهانی را تبدیل به رویدادی کند که باید حتماً آن را تماشا کرد.
