بسکتبال NBA هر ساله بازیکنان شاخصی را معرفی می‌کند که یکی از آنان کوای لنارد است. سایت خبری بسکتفا در این مقاله هم به‌دنبال بررسی آینده‌ی لنارد در لیگ بسکتبال NBA است هم روند قدرتمند شدن تورنتو راپتورز را پی می‌گیرد. در این مقاله به بهانه‌ی کوای لنارد اصول مدیریتی باشگاه‌های قدرتمند NBA نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد. ترجمه‌‌ی فارسی این مقاله که به قلم کوین آرنوویتز است برای اولین بار در سایت خبری بسکتفا منتشر می‌شود.
اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود من در همین تیم باقی می‌مانم؟
کل لیگ بسکتبال NBA حول این سوال می‌گردد؛ بهترین بازیکنان بسکتبال دنیا به این سوال چه پاسخی می‌‌دهند؟
هیچ بازیکنی همزمان عضو دو تیم مختلف لیگ بسکتبال NBA نیست و نتایجی که این تیم‌ها کسب می‌کنند ممکن است صعود یا نزول داشته باشد. ولی همه می‌توانند به‌راحتی تشخیص دهند کدام تیم لیگ بسکتبال NBA جزو قدرتمندها است، کدام جزو ضعیف‌ها، و کدامیک تیمی میانه‌حال است. کدام باشگاه می‌تواند بازیکنان را متقاعد کند که در تابستان بدان بپیوندند؟ چه تیمی دلش می‌خواهد ستارگانش را حفظ کند؟ کدام تیم می‌تواند به بهترین بازیکنان خود اطمینان دهد که ماندن در این تیم بهترین راه جاه‌طلبی است؟
دلیل موفقیت تورنتو راپتورز در لیگ بسکتبال NBA
به مدیران باشگاه‌های لیگ بسکتبال NBA باید حق داد که به این در و آن در بزنند. آنان مسوول اوضاع اقتصادی باشگاه یا قهرمانی‌های چند دهه‌ی قبلِ آن نیستند. ولی آنانی که مدیریت باشگاهی نه‌چندان قدرتمند را عهده‌دار شده‌اند تنها وظیفه‌ای که دارند قدرتمند کردن آن است _یکی از باشگاه‌هایی که در بیشتر دوران حیات خود وضع چندان جالبی نداشته تورنتو راپتورز است.
ولی داستان کنونیِ تورنتو راپتورز، داستان قدرتمند شدن در حوزه‌های گوناگون است. ورود تورنتو راپتورز به جرگه‌ی تیم‌های قدرتمند لیگ بسکتبال NBA تازه دارد به چشم می‌آید و حذف شدن‌های نا امید کننده در مرحله‌ی پلی‌آف هم در در اصل داستان تغییری ایجاد نمی‌کند. تورنتو راپتورز که تا همین چند سال قبل یک برند نوپا در بیرون از ایالات متحده بود و همیشه در حفظ ستارگان خود مشکل داشت حالا یکی از بهترین آمار برد لیگ بسکتبال NBA، کوای لناردِ با استعداد و یک خط حمله‌ی آتشین را در اختیار دارد.
نمی‌شود گفت نقطه‌ی آغاز این پیشرفت چه چیز بوده ولی فروختن رودی گِی در حدود ۵ سال قبل، حادثه‌ی مهمی بود؛ یکی از اولین تصمیمات مهم مدیر ورزشیِ تورنتو راپتورز یعنی آقای ماسایی یوجیری. تصمیم دیگری که ارزش نمادین داشت، تصمیم سال ۲۰۱۶ دمار دِروزان بود برای ماندن در تورنتو راپتورز؛ تورنتویی که قطعاً بهترین انتخاب ممکن نبود.
طی این مدت، تورنتو راپتورز به‌سرعت تبدیل به یک تیم برنده شد. عملکرد کایل لائوری طوری بود که برای آل‌استار انتخاب شد. دمار دِروزان امتیازآوری شد که باور کرده بود یک راپتور (پرنده‌ی شکارچی) است و بهترین بازی‌هایش را به نمایش می‌گذارد. رابطه‌ی بین ماسایی یوجیری و سرمربی تورنتو راپتورز یعنی دواین کیسی، که می‌توانست پایان دوستانه‌تری داشته باشد، تا 5 فصل ادامه پیدا کرد. این همکاری از بلند مدت‌ترین همکاری‌های تاریخ NBA بود، بخصوص برای زوجی که انگار برای هم ساخته نشده بودند. بعد از کیسی نوبت ورود نیک نِرس شد.
تورنتو راپتورز در این ۵ فصل به‌طور متوسط سالی ۵۳ برد به دست آورد که رقم کمی نیست. در این مدت آنها باشگاه را به فراساختارهای باکیفیت، سیستمِ درجه یک تربیت بازیکن و هواداران خستگی‌پذیر مجهز کردند. صدها نفر از این هواداران، در هوایی قطبی، در میدان مپل لیف جمع می‌شوند تا در تلویزیون‌های بزرگ بازی تیم خود را تماشا کنند.
این شور و حرارت باعث شده تورنتو راپتورز نوعی هویت ملی پیدا کند و سبب شده تورنتوی کانادا ششمین بازار مهم لیگ بسکتبال NBA باشد. یک روزگاری، بازیکنان NBA، تورنتو را یک تبعیدگاه در آن دوردست‌ها می‌‌دانستند ولی حالا این شهر یک مقصد مطلوب شده که البته واجد فرهنگ خاص خود است. در اسکاتیبانک آرنا (استادیوم اختصاصی راپتورز) که از نوامبر ۲۰۱۴ همه‌ی بلیت‌های همه‌ی بازی‌هایش به فروش رسیده، لبرون جیمز، استفن کری و کوین دورانت با دریک (رپر معروف و هوادار راپتورز) بگومگوهای طنزآمیز داشته‌اند.
تورنتو راپتورز از نظر سرمربی (دواین کیسی و نیک نرس) و مسوولان اجرایی شانس آورده چراکه همه‌ی آنان آدم‌های هوشمندی هستند. آنان درفت‌های خوبی دارند و می‌دانند چگونه استعدادهای ارزان‌قیمت را شناسایی کرده و در سیستم خود ادغامشان کنند، سیستمی که فصل به فصل دارد خلاق‌تر می‌شود. سیاست ماسایی یوجیری، فعالیت هرچه بیشتر و بیرون آمدن از انزوا است. این سیاست دست کایل لائوری را باز گذارده و تنوع و بازیکن‌سازی این باشگاه را افزایش داده است.
اینکه باشگاهی بتواند به جرگه‌ی تیم‌های قدرتمند لیگ بسکتبال NBA وارد شود و در این جرگه باقی بماند مستلزم خطرکردن‌های جسورانه در لحظات خطیر است. باشگاه‌هایی که فاقد مزایای تیم‌هایی مانند لیکرز هستند باید با این خطرکردن‌ها به اوضاع خود سروسامانی بدهند. بوستون سلتیکس دنبال بازسازی خود است ولی در این زمینه تضمینی وجود ندارد. آتلانتا هاوکس با ۶۰ برد خود در فصل ۱۵-۲۰۱۴ هم نتوانست به‌طور واقعی خود را بازسازی کند و به همین خاطر از جمع تیم‌های قدرتمند خارج شده است. ۵۱ بردِ واریرز در فصل ۱۴-۲۰۱۳ منجر به اخراج سرمربی‌ای شد که بهترین بازیکنان تیم دوستش داشتند و جای او را کسی گرفت که در NBA سابقه‌ی مربیگری نداشت. این یکی از اقدامات متعددی بود که گلدن استیت را به تیم‌های قدرتمند اضافه کرد.
راپتورز تابستان گذشته اقدامات جسورانه‌ی مشابهی انجام داد که مهم‌ترین آن معاوضه‌ی دمار دروزان و دنی گرین با کوای لنارد بود. ماسایی یوجیری تیمی که طی فصل 59 برد کسب کرده بود ولی از پسِ تیم لبرون جیمز برنیامده بود را جراحی کرد؛ به‌مدت یک سال، تبلیغات بیرون شهر را خرید تا چهره‌ی کوای لنارد روی آنها نقش ببندد؛ کوای لنارد همان بازیکنی است که فصل قبل تنها ۹ بازی انجام داد و اعلام کرد که علاقه‌ای به بازی در تورنتو ندارد و مثل هر ۱۰ بازیکن برتر لیگ بسکتبال NBA اصلاً معلوم نیست دوست دارد به‌طور طولانی‌مدت در کدام تیم بازی کند.
آینده‌ی لنارد در لیگ بسکتبال NBA
مشخصه‌ی استراتژی مدیریتی در تیم‌های NBA، خطر نکردن است. اگر یک مدیر تصمیمی غیرعادی بگیرد که سودآوریش کاملاً قطعی و مطمئن نباشد مالک باشگاه و هواداران همه به صدا در می‌آیند. اما تورنتو توانست با چنین تصمیمات پرخطری به موفقیت برسد. راپتورز این فصل حدود ۷۰٪ بازی‌ها را برده و یک سوپر استار جدید (کوای لنارد) و یک سرمربی جدید (نیک نِرس) آورده است. نیک نرس بیش از سرمربی فصل قبل یعنی دواین کیسی، روی خط آتش حساسیت به خرج می‌‌دهد.
اگر نتیجه‌ی این ریسک‌ها آن باشد که تیم ماسایی یوجیری و شاگردان نیک نرس قهرمان کنفرانس شرق شوند (که در فصول اخیر علیرغم نتایج خوب دستشان به آن نرسیده) امکان ماندن کوای لنارد در تورنتو بسیار بسیار بالا می‌رود. راپتورز خیلی کارها کرده: موفقیت، برخورد محترمانه با دمار دِروزان و کایل لائوری، ارتقای فرهنگ عمومی، مدیریت هوشمندانه، اقدامات زیرکانه‌ی نیک نرس و افزایش روحیه‌ی تورنتودوستی. ولی تورنتو راپتورز برای اینکه اثبات کند واقعاً جزو تیم‌های خوب لیگ بسکتبال NBA است باید نشان دهد آنقدر بزرگ شده که بتواند کوای لنارد را حفظ کند.
ماندن این سوپراستار در تورنتو برای او بی دردسر هم نخواهد بود. ولی اگر این اتفاق بیفتد تازه آن موقع است که تورنتو می‌تواند در برابر چالش‌هایی که با آنها مواجه می‌شود بایستد و محکم بگوید “من همان باشگاهی هستم که همه دوست دارند در آن بازی کنند”.
سایت خبری بسکتفا هر روز درباره‌ی بازیکنان بزرگ و اتفاقات جدید بسکتبال NBA مقالاتی را منتشر می‌کند. اگر از حرفه‌ای‌های بسکتبال هستید سایت خبری بسکتفا را دنبال کنید.
منبع: espn.com
