اگر برای چند دقیقه به حرف های هر مربی دربارۀ نحوۀ آماده سازی تیم برای نمایش بالاترین سطح عملکرد گوش دهید، در ادامه به رابطه بین مربی و بازیکن می پردازیم.
رابطه بین مربی و بازیکن
ما همیشه می شنویم که افراد درباره دلایل اهمیت ایجاد رابطه ی نزدیک میان بازیکنان تیم و مربی نظرات خود را به اشتراک می گذارند. البته این کار بسیار خوبی است. اما یک مشکلی وجود دارد. هیچکسی به شما نمی گوید که چگونه بدون دانستن نام بازیکنان در اولین جلسه تمرین شروع کنید و به جایی برسید که شما را به عنوان یک الگو در زندگیشان ببینند. هدف این مقاله همین است.
من 17 استراتژی برای ایجاد رابطه فوق العاده مستحکم بین مربی و بازیکنان در اختیار شما می گذارم که برای سال ها ماندگار خواهد ماند و شانس موفقیت تیمتان را به طور چشمگیری افزایش خواهد داد.
بیایید شروع کنیم:
1) برای ایجاد رابطه با بازیکنان از هر بازیکن با خنده استقبال کنید
قبل از شروع هر تمرین یا بازی سمت هر یک از بازیکنان بروید و با خنده و مکالمه ای کوتاه از آنها استقبال کنید. این باعث می شود بازیکنان تیم چند چیز را دریابد:
- شما از دیدن آن ها خوشحالید.
- آنها به محیطی شاد و امن وارد شده اند.
- زمینه را برای مالمات آینده فراهم میکند.
مهم است بدانید که لازمه این موضوع پیش قدم شدن شماست. یعنی شما باید به سمت هر بازیکن بروید و مکالمه را آغاز کنید. منتظر نایستید تا آنها به سمت شما بیایند. بازیکنان جوان اغلب احساس واهمه شدیدی برای نزردیک شدن و آغاز کردن مکالمه با بزرگتر ها دارند، مگر این که از قبل رابطه ی محکمی با آنها ایجاد کرده باشید.
2) سوالات تشریحی بپرسید تا بازیکنان را به مکالمه تشویق کنید
گفتگو های تعمیم یافته فردی راه بسیار خوبی برای ایجاد اعتماد بین بازیکن و مربی است. کلید این گونه مکالمات پرسش سوالات تشریحی است.
برای مثال:
به جای این که بگویید:
«آیا آخر هفته خوبی داشتید؟»
که عموما به یک جواب تک کلمه ای ختم می شود…
بگویید:
“آخر هفته ات چطور بود؟ یا آخر هفته چه کار کردید؟”
این سؤالات تشریحی اغلب به پاسخ های فکر شده ختم می شود و همچنین فرصت پرسش سوالات تکمیلی را نیز به شما می دهد.
3) فوراً اسم تمام بازیکنان را یاد بگیرید
اولین قدم برای ایجاد رابطه ای بلند مدت با اعضای تیم زمان گذاشتن برای به خاطر سپردن نام بازیکنان است. با این کارتان هر یک از بازیکنان می فهمند که برای شما مهم هستند. (مخصوصاً وقتی بعد از 12 سال آنها را می بینید و میتوانید نامشان با به خاطر بیاورید.) ولی این می تواند کار سختی باشد چرا که بعضی مربیان بسته به نقش آنها در باشکاه ورزشی محلی ممکن است در هر فصل 2 یا 3 تیم به آنها اختصاص یابد. خوشبختانه ترفند هایی مثل فلش کارت ها و ابزار های یادآور برای کمک به شما وجود دارند.
4) سازماندهی شده و آماده باشید
اکثر مربیان متوجه این نیستند که آماده بودن چقدر اهمییت دارد. نه تنها به طور کلی شما را تبدیل به یک مربی بسکتبال بهتر می کند، بلکه آماده بودن برای بازی ها و تمرینات اثباتی بر اهمیت دادن شما به بازیکنان است.اما چگونه؟ به این شکل که بازیکنان می بینند که شما از وقت شخصی خود برای منفعت آنها مایع می گذارید. برای مثال:
اگر شما با یک برگ کاغذ حاوی جزئیات دقیقی از تمریناتی که تیم قرار است بر روی آنها کار کند و مدت زمان هر تمرین و نکات مهم آموزشی بر سر تمرین بیایید بازیکنان می فهمند که شما برای آنها وقت صرف کرده اید. همچنین، والدین بازیکنان نیز به آماده بودن یا نبودن شما توجه خواهند کرد و شما در نکته دهم این موضوع را خواهید دید.
5) به خاطر داشته باشید چه سطحی را مربی گیری می کنید
یکی دیگر از اشتباهاتی که به طور مستمر مربیان مرتکب می شوند عدم تطبیق دادن روش مربیگری با سطح تیم و جاه طلبی بازیکنان تیم است. برای مثال:
مربیگری یک تیم محلی زیر دوازده ساله ها متشکل از گروهی از بچه ها که می خواهند بسکتبال بازی کنند و خوش باشند باید بطور کامل با مربیگری یک تیم دبیرستان سطح بالا متفاوت باشد.
لیست کوتاهی از تفاوت ها:
- در تمرین تا چه حد باید به آنها سخت گرفت.
- چگونه باید زمان بازی را تقسیم بندی کنید.
- تمرینات انفرادی که آنها را به انجامشان تشویق می کنید.
- و غیره…
شناخت سطحی که مربیگری می کنید و درک نحوه ی مربیگری یک تیم بخصوص به رابطه ی شما با بازیکنان کمک شایانی میکند.
6) داستان های شخصی خود را به اشتراک بگذارید
به اشتراک گذاشتن داستان ها روش فوق العاده قدرتمندی برای ایجاد ارتباط و الهام بخشیدن به تیمتان است. اما این مستلزم است که مربیان اجازه آسیب پذیری به خود دهند. تعریف داستان به بازیکنان اجازه می دهد تا شما را به عنوان یک شخصیت واقعی همراه با موفقیت ها و شکست ها ببینند و به آنها نشان می دهد که شما هم روزی همانند آنها بودید و ترس ها و رویا هایی داشتید. فقط اطمینان حاصل کنید که دائما در حال بالیدن به دستاورد های گذشته خود نباشید. برای تاثیرگذار بودن شما باید درباره ی اشتباهاتتان نیز صحبت کنید و درس هایی که بازیکنانتان می توانند از شکست های گذشته شما بگیرند را شرح دهید.
7) با شخصیت درونی بازیکن آشنا شوید
این موضوع تماماً در رابطه ی ایجاد شده با افراد خلاصه می شود. شما باید کاری کنید که افراد متوجه اهمیتی که برای آنان قائل هستید بشوند. – گِرِگ پاپاویچ (Gregg Popovich)
برای برقراری یک رابطه طولانی مدت با هر یک از بازیکنان شما باید نسبت به شخصیت هر یک از آنها خارج از باشگاه بسکتبال شناخت پیدا کنید. این می تواند شامل موارد زیر باشد:
- موضوع مود علاقه ی آنها در مدرسه چیست؟
- در چه ورزش های دیگری فعالیت دارند؟
- آیا برادر یا خواهر بسکتبالیست دارند ؟
- آخر هفته ها را چطور می گذرانند؟
- علایق و سرگرمی مورد علاقه آنها چیست؟
- چه چیزی به آنها انگیزه می بخشد؟
- از چه چیزهایی واهمه دارند؟
البته نیازی نیست که مستقیماً این سؤالات را بپرسید. اما برای پیدا کردن پاسخ ها باید کاوش کنید. به عنوان مثال برای این که بفهمید چه چیزی می تواند به یک بازیکن انگیزه ببخشد معمولا با دقت در مکالماتتان درباره ی خوانواده و مدرسه شان می توانید متوجه این مضوع شوید.
این اطلاعات به شما بینشی می دهد تا به بهترین روش آنها را هدایت کنید. همچنین موضوعات غیر بسکتبالی اجازه می دهد تا با صحبت درباره ی آنها ارتباط عمیق تری را برقرار کنید.
8) اطمینان حاصل کنید که تمام بازیکنان از اهمیت خود آگاه اند
بعضی مربیان بیش از حد روی دو یا سه بازیکن از بهترین های تیم خود متمرکز می شوند.
تمام تمرکز آنها بر روی ارتقا و ارتباط برقرار کردن با این گروه محدود از بازیکنان است چرا که آنها بالاترین شانس برای موفقیت (بورسیه شدن و یا تبدیل به بازیکن حرفه ای شدن) در دنیای بسکتبال را دارند. همه مربیان باید به همان اندازه که به بهترین و امتیاز آور ترین بازیکن تیم اهمیت می دهند به ضعیف ترین بازیکن تیم هم اهمیت دهند. اطمینان حاصل کنید که تمام بازیکنان بدانند که آنها یک عنصر حیاتی برای موفقیت تیم هستند.
9) رفتار هایی که ترویج می دهید را از خود به نمایش بگذارید
مربیان بسکتبال چه این مسئولیت را بخواهند و چه نخواهند الگو های بازیکنان هستند. بازیکنان شما در حال تماشای تمام رفتار های شما هستند. و اگر رفتاری که از آنها انتظار دارید را به نمایش نگذارید، اعتماد و احترام گذاشتن به حرف هایتان برای بازیکنان بسیار سخت می شود. برای مثال:
بسیاری از مربیان به اهمیت کنترول کردن احساسات در زمین بسکتبال تاکید دارند:
با داور ها بحث نکنید.
از یک اشتباه ناراحت نشوید.
با رقیب کل کل و زجز خوانی نکنید.
همه ی این نکات مهم هستند…
با این حال بعضی از همین مربیانی که از این نصیحت ها استفاده می کنند با یک سوت اشتباه داور در کنار خط بالا و پایین می پرند و فریاد می کشند. رفتاری که دوست دارید بازیکنانتان نشان دهند را خود نیز به نمایش بگذارید.
10) در لیست افراد خوب والدین ها قرار بگیرید
راهی دیگر برای جلب اعتماد بازیکنان ایجاد رابطه با والدین آنهاست. متعجب می شوید اگر بدانید که نظر والدین در مورد مربی چقدر بر روی فرزندانشان تاثیر گذار است. اگر والدین به شما اعتماد نداشته باشند، بازیکن نیز اعتماد نخواهد کرد. اگر والدین به شما اعتماد داشته باشند، بازیکن نیز احتمالا اعتماد خواهد کرد. این با معرفی خودتان در شروع فصل، به خاطر سپردن نام آنها، داشتن مکالمات دوستانه با آنها در تمرین و بازی ها، سازماندهی شده و آماده بودن، گفت و گو کردن در طول فصل به صورت شفاف و … آغاز می شود. بسیار مهم است که مهر تایید والدینشان را به دست آورید.
11) درب را به روی والدین و بازیکنان باز بگذارید
هر مربی بسکتبال باید از سیاست درب باز در طول فصل استفاده کند. اما معنی درب باز چیست؟
سیاست درب باز این پیام را به بازیکنان و والدین انتقال می دهد که شما آزادید تا هر مشکل، نگرانی و یا مسئله تان را با مربی به بحث بگذراید. این میتواند شامل موضوع های زیر باشد:
مدت زمان بازی در ترکیب تیم
فلسفه های مربیگری
راهکار های تمرینی
مسائل شخصی
و …
با تشویق بازیکنان و والدین به درمیان گذاشتن سوالاتشان، شما از بروز خشم و سرخوردگی آنها جلوگیری می کنید که عده جلوگیری از این موارد ممکن است باعث مشکلات بزرگتری برای تیم شوند. در واقع می توان به این نتیجه رسید که 99% مشکلات با یک گفت و گوی کوتاه حل خواهند شد.
12) به دنبال فرصتی برای تمجید بگردید
بازیکنان شیفته ی توجه شما به سخت کوشی و رشدشان هستند. به همین خاطر است که به تمام مربیان پیشنهاد می کنم که دائما درصدد عملکردی خوب در بازیکنان باشند و سپس آنها را تمجید کنند. برای مثال اگر در حال ترقیب بازیکنان به بازگشت سریع برای دفاع هستید و یک بازیکن به طور ویژه با هر تغییر مالکیت دوان دوان به عقب بر می گردد، اطمینان حاصل کنید که او از توجه شما به عملکردش مطلع است تا آن کار را ادامه دهد.
تمجید از آنها در مقابل بقیه ی اعضای تیم تاثیر مضاعفی دارد که باعث می شود دیگر بازیکنان نیز بر روی این بخش تمرکز بشتری داشته باشند.
13) نحوه ی بازخورد دهی خود را بهبود ببخشید
بعضی از مربیان به دلیل ضعف فوق العاده در بیان بازخود به بازیکنانشان فرصت ساخت رابطه ی مناسب بین مربی و بازیکنان را خراب می کنند. بازیکنان از مربیانی که دائما در حال فریاد نقد ها و نکات منفی هستند و انتظار رشد و بهبود عملکرد بازیکنانشان را دارند بیزار اند. دانستن چگونگی بیان بازخورد بسیار مهم است. پیشنهاد من استفاده از “بازخورد ساندویچی” ست. این شامل احاطه کردن نقد با تعریف و تمجید است تا بازیکن متوجه شود که شما عملکرد خوب آنها را می بینید اما هنوز جا برای پیشرفت هست. (تمجید- نقد – تمجید) برای مثال جای این که بگویید:
جانی دفعه بعد اون توپ لعنتی رو پرتاب کن
بگویید:
جانی جایگیرت در مالکیت قبلی فوق العاده بود. اما باید فورا توپ رو پرتاب کنی اگر فضای مناسبی بعد دریافت داری. دفعه بعد تعلل نکن. تو پرتاب هات عالیه!
14) هرگز بازیکنی را در مقابل هم تیمی هایش تحقیر نکنید
یکی از مسئولیت های اصلی مربی اشاره به اشتباهات است. اگر بازیکنی در هر بار تمرین دریبل زنی توپ در طول زمین خطا می کند، مهم است که مربی آن را اصلاح کند تا بازیکن در بازی این اشتباه را تکرار نکند. اما راهی درست و راهی نادرست برای بیان این موضوع وجود دارد. راه نادرست خجالت زده کردن عمدی بازیکن در مقابل هم تیمی هایش است.
همگی بایستید جانی، چطور می خواهیم حمله کنیم وقتی تو نمی تونی حتی توپ رو در طول زمین دریبل کنی بدون این که یه تخلف احمقانه رو مرتکب بشی؟
بازیکنی که با چنین تغیانی مورد خطاب قرار می گیرد به ایجاد رابطه ای بلند مدت با مربیش علاقه مند نخواهد بود. از نظر من راه درست پیروی از این نصیحت است:
تمجید را فریاد کن و نقد را نجوا – از دان مِیِر (Don Meyer).
اگر بازیکنی اشباهی را به کرات تکرا می کند بهتر است به جای این که او را درس عبرتی برای سایر بازیکنان کنید، او را برای گفت و گویی خصوصی به کنار زمین بببرید.
15) صادق باشید
این اصلا نیازی به گفتن ندارد اما هرگز به بازیکنانتان دروغ نگویید. هیچ رابطه ی صحیحی بین مربی و بازیکن بر پایه ی دروغ بنا نمی شود. برای مربیان بسکتبال این موضوع اغلب با تمجید کاذب رخ می دهد. مشکل تمجید کاذب این است که بازیکنان به سختی می توانند تشخیص دهند که تمجیدات شما صادقانه است و یا قصد شما تسلای خاطر بازیکنان است. این باعث قرار گرفتن بازیکنان در موقعیت نامتناسبی می شود تا نتوانند به حرف های شما اعتماد کنند. بازیکنان باید به طور 100% از صداقت شما در تمجیدات و انتقاداتتان مطمئن باشند.
16) از بسکتبال برای آموزش درس های زندگی استفاده کنید.
حقیقتی مهم بر اساس آمار :NCAA
تنها 0.02 تا 0.03 درصد از بسکتبالیست های دبیرستانی به NBA یا WNBA راه می یابند.
همین دلیلی بر اهمیت استفاده از بسکتبال برای آموزش درس هاییست که پس از دوران بسکتبالیستی بر زندگی بازیکنان تأثیر گذار است. این چند نکته از چیزهایی است که مربی جوانانم به من آموخته است:
نحوه کنترول احساسات
نحوه هدف گذاری
نحوه هدایت و پیروی
تمرکز روی چیزی که توان کنترلش را دارم
بازیکنان ممکن است اهمیت این درس ها را در آن زمان نفهمند ( مطمئنم من نمی فهمیدم) اما نهایتا با بازنگری گذشته از مربیانی که چنین کارهایی انجام دادند قدردانی خواهند کرد.
17) سطح انتظار بالایی از بازیکنان داشته باشید
چند هفته قبل، از تعدادی از مربیان این سوال را پرسیدم:
به مربیانی که در گذشته رابطه ی عمیقی با شما در دوران بازیگریتان ایجاد کردند فکر کنید، به خاطر می آورید که چطور این ارتباط را ایجاد کردند؟
تقریبا همه ی آنها به این نکته اشاره کردند که آن مربیان انتظارات بالایی از ما داشتند و از سرزنش شدن در صورت عدم برآورده شدن این انتظارات واهمه ای نداشتند. من هم موافقم. با این حال که ممکن است در ابتدا بعضی بازیکنان کمی عقب بکشند ( اکثر بچه ها به این موضوع عادت ندارند) اما در نهایت همه ی بازیکنان متوجه این موضوع می شوند که انتظارات بالای شما در دراز مدت آنها را تبدیل به بازیکن بسیار بهتری کرده است. اما در نظر داشته باشید که انتظارات شما از هر بازیکن باید متفاوت باشد. آنها یکسان نیستند و انتظارات شما از آنها نیز نباید یکسان باشد. تمام بازیکنان مهارت ها، استعداد ها و پتانسیل های متفاوتی دارند. شما باید قبل از این که بتوانید سطح انتظاراتتان را کمی بالاتر از سطحی که تیمتان احساس راحتی میکند قرار دهید، این مشخصه ها در هر بازیکن را درک کنید بازیکنانتان را با خارج کردن آنها از دایره ی آسایششان به چالش بکشید و ارتقا دهید.
نتیجه گیری
همه مربیان باید برای برقرای ارتباط و قوی تر کردن رابطه ی فردی با هر یک از بازیکنان تیمشان متعهد باشند. این مربیگری را برای شما آسان تر می کند، عملکرد آن ها را در بسکتبال بهبود می بخشد و شما فرصت تأثیرگذاری در زندگی خارج از باشگاه آنها را پیدا می کنید. به نظر من این یک معامله برد-برد بنظر می آید.
