چه کسانی بهترین فوروارد های قدرتی تاریخ هستند؟
در بخش اول به نفرات دهم تا ششم لیست بهترین فوروارد های قدرتی تاریخ لیگ پرداختیم. در ادامه، از پنج نفر برتر لیست رونمایی می کنیم و جزئیات دقیق این انتخاب ها را با شما در میان می گذاریم. خود را برای دیدن نام های معروف و آمار و ارقام شگفت آور این بازیکنان افسانه ای NBA آماده کنید. با نفر پنجم لیست کار را از سر می گیریم.
بهترین فوروارد های قدرتی تاریخ NBA
5. باب پتیت (Bob Pettit)
میانگین آمار در هر بازی: 26.4 امتیاز، 16.2 ریباند، 3.0 پاس منجر به امتیار.
آمار در هر 75 مالکیت: 21.2 امتیاز، 13.0 ریباند، 2.4 پاس منجر به امتیاز.
درصد نسبی پرتاب درست توپ: 4.2+
نرخ امتیازات کسب شده در تغییر مالکیت: اشاره نشده
باکس مثبت/ منفی: اشاره نشده
سهم برد در هر 48 دقیقه: 213.
در طول 11 سال فعالیت ورزشی، هیچ کسی به اندازۀ باب پتیت امتیاز کسب نکرده است(20.880) و بیل راسل (15.206) تنها کسی بود که از او (12.849) تعداد ریباند بیشتری را به ثبت رسانده است. اولین بازیکن انتخاب شده به عنوان با ارزش ترین بازیکن فصل برای چهار سال پیاپی از سال 56-1955 الی 59-1958 بالاترین نرخ بازده را دارا بود. قبل از ضحور افسانه هایی مثل راسل و چمبرلین، پتیت مرد برتر لیگ به شمار می رفت. در گفت و گو با myneworleans.com پتیت گفت:
« چیزی که تعریف من در بسکتبالیست بودنم هست، عزمم برای موفقیت است.»
این عزم او را به 11 بار حضور در تیم منتخب NBA، دو جایزه امتیازآور ترین بازیکن، دو جایزه ارزشمند ترین بازیکن، یک جایزه بهترین ریباند کننده و یک قهرمانی در لیک NBA رساند.
4. کارل مالون (Karl Malone)
میانگین آمار در هر بازی: 25.0 امتیاز، 10.1 ریباند، 3.6 پاس منجر به امتیار، 1.4 توپ ربایی، 0.8 سد.
آمار در هر 75 مالکیت: 25.8 امتیاز، 10.5 ریباند، 3.7 پاس منجر به امتیاز، 1.5 توپ ربایی، 0.8 سد.
درصد نسبی پرتاب درست توپ: 4.7+
نرخ امتیازات کسب شده در تغییر مالکیت: اشاره نشده
باکس مثبت/ منفی: 5.4+
سهم برد در هر 48 دقیقه: 205.
کمتر کسی در تاریخ NBA چنین نمایش خوب و طولانی مدتی همچون کارل مالون از خود نشان داده است. او آمار 17 فصل با حداقل 500 دقیقه حضور در زمین و میانگین بیش از 20 امتیاز در هر بازی را به ثبت رسانده است. او از این حیث با کریم عبدالجبار برابری می کند. کریم تنها کسی است که در تاریخ NBA کل امتیازاتش از او بیشتر بوده است و همانند کریم، کارل فقط تعداد امتیازات بالا نداشت. وی در 13 فصل با زمان حضور در زمین بیش از 500 دقیقه، رکورد مثبت 5.0 در باکس مثبت/منفی را ثبت کرد. با استناد به سایت بسکتبال رفرنس، باکس مثبت/منفی به امتیازاتی گفته می شود که بنا به محاسبه بیش تر و یا کمتر از تعداد امتیازات میانگین بازیکنان لیگ در هر 100 مالکیت باشد. چارلز بارکلی (Charles Barkley) نیز 13 فصل این چنینی را پشت سر گذاشت. تنها لبران جمیز توانسته بالاتر از مالون بایستد.
اگر بخواهیم عملکرد فوق العاده و مهم تر از آن طولانی مدت او را از زاویه دیگری ببینیم می توانیم به جدول برترین باکس مثبت/منفی برترین بازیکنان لیگ با سنی بیش از 35 سال را بررسی کنیم. مالون جایگاه سوم و چهارم بهترین ها در طول 13 فصل را داراست. همچنین آمار او در پیروزی های بعد از سن 35 سالگی به عنوان بازیکن تعویضی نه تنها در رده اول قرار دارد، بلکه با نفر دوم یعنی کریم عبدالجبار 40% فاصله دارد.
اما بزرگی این بسکتبالیست تنها در دوام نمایش های فوق العاده تا سن بالا نبود. دوران اوج او دیوانه وار بود. از فصل 89-1988 تا 98-1997، مالون میانگین اعجاب انگیز 27.6 امتیاز، 10.8 ریباند، 3.6 پاس منجر به امتیاز، 1.5 توپ ربایی و 0.9 سد توپ را به ثبت رساند. در پایان دوران ورزشیش، کارل مالون ملقب به پستچی، نفر دوم بیشترین امتیازگیری و ششم بیشترین ریباند تاریخ NBA شد. او 14 بار منتخب آل استار، 14 بار منتخب NBA، 4 بار منتخب بهترین مدافعان و دو بار با ارزش ترین بازیکن لیگ انتخاب شد. تنها نقطه ضعف دوران ورزشی او کمبود عنوان قهرمانی لیگ است.همانند بسیاری از بزرگان زمان خود، او هم با کم شانسی در دورانی به بازی پرداخته بود که مایکل جردن همچنان هضور پر رنگی داشت.
3. چارلز بارکلی (Charles Barkley)
میانگین آمار در هر بازی: 22.1 امتیاز، 11.7 ریباند، 3.9 پاس منجر به امتیار، 1.5 توپ ربایی، 0.8 سد.
آمار در هر 75 مالکیت: 22.6 امتیاز، 12.0 ریباند، 4.0 پاس منجر به امتیاز، 1.6 توپ ربایی، 0.8 سد.
درصد نسبی پرتاب درست توپ: 7.8+
نرخ امتیازات کسب شده در تغییر مالکیت: اشاره نشده
باکس مثبت/ منفی: 7.4+
سهم برد در هر 48 دقیقه: 216.
چارلز بارکلی که عدم علاقه اش به آنالیز های آمار را برای عموم آشکار کرده، همیشه عملکرد فوق العاده ای داشته است چرا که محاسباتی پیچیدۀ زیادی نشان داده اند که او یکی از بهترین بازیکنان تاریخ لیگ است.لبران جیمز(9.1) و مایکل جردن (8.1) تنها بسکتبالیست هایی هستند که باکس مثبت/منفی بهتری نسبت به چارلز (7.4) دارند. همچنین او نفر یازدهم بهترین سهم برد در هر 48 دقیقه، نفر 21 بهترین درصد ریباند و نفر یازدهم بهترین درصد پرتاب درست توپ است. وضعیت او در پرتاب های سه امتیازی که در لیگ باب شده نیز جالب است. او نفر سی و چهارم تاریخ در اقدام به پرتاب سه امتیازی است، با این که تنها 26.6 درصد از پرتاب های او از فاصله دور صورت گرفته است.
اگر اقدام به پرتاب های سه امتیازی او را از آمارش حذف کنیم، درصد پرتاب درست او به 63.7% افزایش خواهد یافت که در این صورت با دیاندره جردن در جایگاه دوم همنشین می شود. بله، آنالیز های آماری به او علاقه شدیدی دارند با این که این علاقه دو طرفه نیست. در نتیجه به ارقام ساده تر روی می آوریم. بارکلی دوران اوج به نسبت طولانی مدت و پر باری داشته است.
از فصل 86-1985 تا 96-1997، بارکلی میانگین 23.9 امتیاز، 12.0 ریباند، 4.2 پاس منجر به امتیاز، 1.7 توپ ربایی، 0.9 سد توپ را با 61.9% پرتاب درست به ثبت رسانده است. شکیل اونیل (13)، کریم عبدالجبار (12)، ویلت چمبرلین (12) و حکیم الاجوون (12) تنها بازیکنانی هستند که تعداد فصل های بیشتری را با آمار میانگین بیش از 20 امتیاز و 10 ریباند در هر بازی در مقایسه با بارکلی (11) گذرانده اند. حال اگر میانگین امتیازات را به جای 20 به 10 کاهش دهیم او با 15 فصل و جلوتر از ویلت چمبرلین، دویت هووارد و موزس مالون (14) در جایگاه اول قرار می گیرد. همچنین در این صورت او به نفر دومی مبدل می شود که بالاترین تعداد فصل ها با میانگین امتیاز و پاس منجر به امتیاز دو رقمی را بعد از جان استاکتون (John Stokton) ثبت کرده است.
برای بیش از یک دهه، این بسکتبالیست به شکل مداوم تخته (ریباند) و سبد (امتیاز) را به تسخیر خود در آورده بود اما مثل مالون، او نیز هیچگاه نتوانست رمز قهرمانی را بیابد. از لحاظ آماری، او مدعی عنوان بهترین فوروارد قدرتی تاریخ است اما عدم قهرمانی در لیگ او را در جایگاهی عقب تر از دو نفر بعدی قرار داده است.
2. دیرک نویتزکی (Dirk Nowitzki)
میانگین آمار در هر بازی: 20.7 امتیاز، 7.5 ریباند، 2.4 پاس منجر به امتیار، 1.3 پرتاب سه امتیازی، 0.8 توپ ربایی، 0.8 سد.
آمار در هر 75 مالکیت: 23.9 امتیاز، 8.7 ریباند، 2.8 پاس منجر به امتیاز، 1.5 پرتاب سه امتیازی، 0.8 توپ ربایی، 0.8 سد.
درصد نسبی پرتاب درست توپ: 4.1+
نرخ امتیازات کسب شده در تغییر مالکیت: 9.4+
باکس مثبت/ منفی: 3.1+
سهم برد در هر 48 دقیقه: 193.
دیرک یک انقلاب در بسکتبال بود.
« او بسکتبال را در سال 1999 آغاز کرد. قبل از او، 40 بازیکن با قد 2.13 متر موفق به انجام پرتاب سه امتیازی شده بودند. جمع تمام پرتاب های سه امتیازی این 40 نفر برابر با 507 پرتاب بود. دیرک در طول دوران ورزشی اش 1982 پرتاب سه امتیازی به انجام رسانده بود. بعد از آغاز دوران او، 81 بازیکن دیگر با این قد 7253 پرتاب سه امتیازی را به انجام رساندند.»
چه کسی می داند که اگر دیرک نبود حالا بسکتبال به چه شکل می بود؟ او انتظارات ما از بلند قامتان را بالا برد و روح تازه ای به دوران مهارت محوری دمید. امروزه مهم نیست که در چه پستی بازی می کنید و یا قدتان چقدر است. باید تمام مهارت ها را فرا گرفت.
نویتزکی از معدود افرادی است که بسکتبال را متحول کرد. او موفقیت های تیمی زیادی نیز داشت. در طول دوران ورزشی اش (99-1998 تا 19-2018)، تیم دالاس ماوریکس برترین تیم در تعداد امتیازات کسب شده در هر 100 مالکیت (108.9) بود و همچنین در سیستم عادی جایگاه سوم را در اختیار داشت (تلفیقی از اختلاف امتیاز و قدرت برنامه بازی ها). در 2011، نویتزکی در عین نا باوری توانست با قلبه بر تیم میامی هیتس و در آغاز دوران سوپر تیم های پر ستاره، ماوریکس را قهرمان لیگ کند. پاتریک ردفورد (Patrick Redford) در این باره می گوید:
«یادش بخیر، فصل 11-2010 اولین فصلی بود که بعد از اولین حضورش در آل استار که به 9 سال قبل بر می گشت، نویتزکی شروع به کند شدن کرده بود. هیچ کس اهمیت زیادی در آن فصل به ماوریکس نمی داد. لیکرز قدرت اول بود و تاندر و هیت در حال اوج گیری بودند. دالاس در حال مسن شدن بود و این موضوع احساس می شد که دیرک کمی برای قهرمانی پیر شده است. تیم های مثل ماوریکس آن دوران قهرمان نمی شدند اما دیرک هنوز آن قدری خوب بود که با 21 بازی و قهرمانی این فرضیه را زیر سوال ببرد.»
در طول آن 21 بازی، نویتزکی میانگین 27.7 امتیاز، 8.1 ریباند و 2.5 پاس منجر به امتیاز را به ثبت رساند. او 48.5% از پرتاب هایش دو امتیازی و 46.0% از پرتاب هایش سه امتیازی بودند که درصد پرتاب سه امتیازی درست او 60.9 بود. در آن تابستان او از یک بازیکن بزرگ به یک استوره بدل شد.
در اولین دور از مسابقات حذفی، شش کارشناس از 12 کارشناس شبکه ESPN، تیم پرتلند را برنده بازی با دالاس انتخاب کردند. در دور بعد، 14 کارشناس لیکرز را برنده پیش بینی کردند. اما داستان به نفع کنفرانس غرب تغییر کرد وقتی 12 کارشناس از مجموع 18 کارشناس دالاس را در نیمه نهایی انتخاب کردند. در نهایت در بازی فینال 15 کارشناس از مجموع 22 کارشناس میامی هیتس را برنده پیش بینی کردند.
عملکرد نویتزکی در به دوش کشیدن این تیم ضعیف و قهرمان کردن آن بیش از برتری کم آماری بارکلی و مالون نسبت به او ارزش دارد و همین امر باعث کجای گرفتن او در رده دوم بهترین فوروارد های قدرتی تاریخ شده است.
1. کوین گارنت (Kevin Garnett)
میانگین آمار در هر بازی: 17.8 امتیاز، 10.0 ریباند، 3.7 پاس منجر به امتیار، 1.3 توپ ربایی، 1.4 سد.
آمار در هر 75 مالکیت: 20.5 امتیاز، 11.5 ریباند، 4.3 پاس منجر به امتیاز، 1.5 توپ ربایی، 1.6 سد.
درصد نسبی پرتاب درست توپ: 1.4+
نرخ امتیازات کسب شده در تغییر مالکیت: 11.5+
باکس مثبت/ منفی: 5.4+
سهم برد در هر 48 دقیقه: 182.
قبل از این که بازیکنانی مثل لبران جیمز و جیانیس آنتتوکونمپو نگرش ما را نسب به توانایی های بازیکنان خط جلوی زمین تغییر دهند، ککوین گارنت زمینه را برای نگرش روز افزون بازی بدون پست امروزی آماده کرد. او یکی از ریباند کنندگان فوق العاده بود. از فصل 2000-1999 تا 08-2007 با میانگین 12.4 ریباند رتبه اول لیگ را دارا بود.
او پاسور خوبی نیز بود. در بیین بازیکنانی با قد 2.10 متر و بالاتر، او در ردۀ چهارم درصد پاس منجر به امتیاز قرار دارد. گارنت دفاع را نیز خوب بلد بود. او نفر اول تاریخ در ریباند های دفاعی، نفر هجدهم سد توپ و توپ ربایی است. او یک بار به عنوان بهترین مدافع لیگ و 12 بار در تیم منتخب بهترین مدافعان انتخاب شد. صد البته او امتیاات فراوانی کسب کرد. او نفر هفدهم بیشترین تعداد امتیازات کسب شده در تاریخ است و در 9 فصل از 99-1998 تا 07-2006 به طور پیاپی میانگین امتیازاتش بیش از 20 امتیاز بود.
اما ویژگی ای که او را متمایز می سازد به راحتی قابل محاسبه نیست. مدیر کل بستون سلتیکس دنی آئنگ (Danny Ainge) به خبرنگار بلیچر ریپورت (Bleacher Report) گفت:
«او همۀ افراد را تغییر می داد، مربی، کمک مربی، ماساژور ها و تمام سازمان. به نظر من این انرژی و شور و شوق او بود که او را متمایز می ساخت. اما این حقیقت نیز دخیل بود که او باور داشت. او یک ایمان مستحکم به چیزی که تیم می تواند دست یابد داشت.»
در سال 2007 و با آمدن گارنت به بستون، او رهبری یکی از جذاب ترین تحولات در تاریخ لیگ را به دست گرفت. در فصل 07-2006 سلتیکس با 24 برد و 58 باخت به کار خود خاتمه دادند. فصل بعد و با اولین حضور گارنت در لباس سبز بستون، تیم با 66 برد و 16 باخت قهرمان لیگ NBA شد و جمله معروفش « همه چیز ممکن است » را به نمایش گذاشت.
تمام آمار به استناد از سایت بسکتبال رفرنس بوده مگر این که منبع دیگری ذکر شده باشد.
