• صفحه خانگی
  • >
  • مقالات
  • >
  • آیا دمارکوس کازینز، بازیکن ستاره NBA به دوران اوج خود بازمی‌گردد؟

آیا دمارکوس کازینز، بازیکن ستاره NBA به دوران اوج خود بازمی‌گردد؟

دمارکوس کازینز بازیکن ستاره NBA

امروز در این مطلب سایت خبری بسکتبال بسکتفا ترجمه‌ی مقاله‌ای از میکا ویمر در مورد دمارکوس کازینز، بازیکن ستاره NBA را برای شما آماده کرده‌ایم. امیدواریم که این مطلب را همچون دیگر مطالب سایت خبری بسکتبال ما را مفید بیابید.

دمارکوس کازینز زمانی که در بازی با هیوستون راکتس در ۲۶ ژانویه‌ی ۲۰۱۸ دچار مصدومیت پاشنه‌ی پا شد، در دوران اوج خود بود. او در زمین بسکتبال فرمانروایی می‌کرد و شگفتی می‌آفرید. این بازیکن ستاره NBA در ۴۸ بازی توانسته بود به‌طور متوسط ۲۵ امتیاز، ۱۲ ریباند، ۵ پاس گل و چندین توپ‌ربایی و بلاک به ثبت برساند و همه‌ی این‌ها درحالی بود که پرتاب‌هایش بهتر از همیشه شده بودند. پیش از این فقط دو بازیکن در تاریخ NBA توانسته بودند چنین آماری را در یک فصل حفظ کنند و هردوی آن‌ها هم عنوان MVP (ارزشمند‌ترین بازیکن) را برنده شدند.

دمارکوس کازینز قبل از اینکه مصدوم شود، داشت ترکیبی از قدرت و ظرافت را به نمایش می‌گذاشت که بازیکنان اندکی توانایی انجام آن را داشتند. او هم در زیر سبد بر حریفان غلبه می‌کرد و انگشت به دهانشان می‌گذاشت هم در کناره‌های زمین. تماشای اینکه مردی با جثه‌ی او طوری حرکت کند که انگار در تعطیلات بین دو فصل در کلاس‌های رقص باله شرکت کرده، به‌طرز عجیبی زیبا بود. او از همه‌لحاظ به بازی مسلط بود – انگار در همه‌جای زمین می‌توانست همه‌کاری انجام دهد و با چنان اشتیاق و عزم جزمی بازی می‌کرد که از تمام هم‌رده‌هایش مجزا می‌شد. اما وقتی که او حین رقابت با تِرِور آریزا برای ریباند دچار مصدومیت شد، دیگر هر سایت خبری بسکتبال کوچک و بزرگی به‌جای صحبت در مورد مهارت‌های او، از آینده‌ی مبهم وی حرف می‌زد.

دمارکوس کازینز ساکرامنتو کینگز

دمارکوس کازینز علیرغم مهارت‌ها و توانمندی‌هایش، در اوایل دوره‌ی حرفه‌ای‌ خود اسم و رسمی نداشت و این به‌خاطر عادت بد طرفداران و گزارشگران لیگ بسکتبال NBA است که همه‌چیز را براساس نظریه‌ی «مرد بزرگ» توضیح می‌دهند. براساس این نظریه‌ی منسوخ، می‌توان سیر تاریخ را با توجه به اعمال مردان برجسته و تأثیرگذاری که به زمانه‌ی خود شکل داده‌اند، توضیح داد. این نظریه کاملاً با عقل جور درمی‌آید، البته اگر بیشتر از ده ثانیه به آن فکر نکنید! چون وقتی به ثانیه‌ی یازدهم برسید اهمیت بستر تاریخی و محیط اجتماعی را به‌یاد می‌آورید که این مردان ظاهراً بزرگ را تحت‌تأثیر قرار داده‌اند، مردانی که قبل از اینکه بتوانند به فرهنگ خود شکل بدهد، توسط آن شکل گرفته‌اند.

با این حال همچنان می‌بینیم که خیلی‌ها قهرمانی‌های NBA و موفقیت تیم‌ها را صرفاً به تلاش‌های یک بازیکن ستاره NBA نسبت می‌دهند. آن‌ها فکر می‌کنند هر بازیکن بزرگی که در یک موقعیت بد قرار گرفته باشد، می‌تواند صرفاً با قدرت اراده و مهارت‌های خود، آن موقعیت را دگرگون کند – باوری که تاریخ NBA نشان داده صحت ندارد. در یک دهه‌ی گذشته بازیکنان کمی بوده‌اند که به‌اندازه‌ی دمارکوس کازینز از این باور غلط لطمه خورده باشند. او در درفت سال ۲۰۱۰ توسط تیم بسکتبال درمانده‌ی ساکرامنتو کینگز انتخاب شد، تیمی که حتی موفقیت‌های فعلی‌اش هم بیشتر تصادفی به نظر می‌رسند تا برنامه‌ریزی‌شده. هم‌تیمی‌های کازینز در تمام مدت حضور او در ساکرامنتو کینگز یا بازیکنانی بودند که داشتند تلاش می‌کردند تا در لیگ بسکتبال NBA باقی بمانند یا تازه‌وارد‌هایی بودند که هیچ‌کدام شکوفا نمی‌شدند. ساکرامنتو کینگز در چهار درفت بعدی به ترتیب جیمِر فردت، توماس رابینسون، بن مک‌لمور و نیک استاسکاس را انتخاب کرد که اصلاً انتخاب‌های ایده‌آلی نبودند. این تیم حتی وقتی که در آخرین انتخاب درفت ۲۰۱۱ توانست آیزایا توماس را انتخاب کند، سه سال بعد بدون هیچ دلیل موجهی او را معاوضه کرد. در چنین شرایطی مسئولیت شکست‌های ساکرامنتو کینگز به گردن کازینز انداخته می‌شد که مسلماً بهترین بازیکن تیم بود؛ در تیمی که هیچ‌کدام از بازیکنان حتی یک‌بار هم به آل‌استار راه نیافته بودند و بی‌ثباتی تیم باعث شده بود که در هفت فصل شش بار مربی تغییر کند، کازینز چه کاری می‌توانست بکند؟

دمارکوس کازینز زمانی که در تیم بسکتبال ساکرامنتو کینگز بود، نه‌تنها به‌خاطر ناتوانی در رساندن این تیم به پلی‌آف لیگ بسکتبال NBA سرزنش می‌شد، بلکه به عنوان بازیکنی گستاخ و سرکش شناخته می‌شد که فقط یک اشتباه داوری کافی بود تا خونش را به جوش بیاورد. در هر سایت خبری بسکتبال یا رسانه‌ی ورزشی دیگر طوری در مورد این بازیکن ستاره NBA صحبت می‌شد که انگار یک نقص ذاتی دارد که باعث می‌شود هرگز نتواند در یک تیم بسکتبال موفق بازی کند. البته خیلی از این صحبت‌ها اراجیف نژادپرستانه‌ی سربسته و دوپهلو مبنی بر ناتوانی سیاه‌پوستان در کنترل رفتار خود بود، چرندیاتی که بارها و بارها توسط بخشندگی و شفقتی که کازینز در خارج از زمین بازی از خود نشان می‌داد، نقض می‌شد. او طی سال‌های گذشته کمک‌های بی‌شماری به خیریه‌های مختلف کرده؛ به ساخت یک باشگاه بسکتبال در شهر خود موبیل در ایالات آلاباما کمک کرده؛ برای فراهم کردن بینایی‌سنجی رایگان برای مردم ساکرامنتو زحمت کشیده؛ و مخارج کفن‌ودفن مرد جوانی که به ضرب گلوله‌ی پلیس کشته شده بود را پرداخت کرده است. وقتی این بخشندگی‌های او بیشتر مورد توجه قرار گرفتند، تصویر او در ذهن‌ها هم کم‌کم تغییر کرد و در سال ۲۰۱۷ او جایزه‌ی کمک به جامعه‌ی NBA Cares را دریافت کرد که واقعاً لایق آن بود. «بوگی» دیگر نه به‌عنوان یک یاغی بلکه به‌عنوان یک بازیکن پرشور دیده می‌شد. تصویر او از یک بازیکن شکست‌خورده به بازیکن خوبی که در یک تیم بسکتبال به‌دردنخور قرار گرفته، تغییر کرد. نظریه‌ی «مرد بزرگ» همچنان پابرجاست، ولی دمارکوس کازینز یک مثال نقض برای آن شد.

دمارکوس کازینز سایت خبری بسکتبال

گلدن استیت واریرز: پنج بازیکن ستاره NBA بهتر از چهارتاست

حالا کازینز به‌لطف مصدومیت بدموقع خود، بالاخره در یک تیم بسکتبال مدعی قهرمانی قرار گرفته است. تابستان گذشته وقتی که کازینز بازیکن آزاد شد، تیم‌های خواهان او از آنچه که پیش‌بینی می‌شد کمتر بودند، چون او تازه از بند مصدومیت پاشنه‌ی پا رها شده بود؛ مصدومیت پاشنه‌ی پا فعالیت حرفه‌ای بازیکنان زیادی را دچار افت دائمی کرده، و اغلب تیم‌ها حاضر نبودند به چنین بازیکنی پیشنهاد یک قرارداد بلندمدت بدهند. هیچ‌کدام از تیم‌های دارای جای خالی چنین ریسکی نکردند و این به گلدن استیت واریرز –تیمی که می‌تواند از پس این‌گونه ریسک‌ها برآید– اجازه داد تا از فرصت استفاده کند.

هرچند گلدن استیت واریرز فعلاً در این فصل فقط هرازگاهی یک بازی پرابهت از خود به نمایش گذاشته، ولی همچنان مدعی اصلی قهرمانی NBA در تابستان امسال است. از بازگشت قریب‌الوقوع دمارکوس کازینز به اوج که بگذریم، این تیم بسکتبال در کنار کلی تامپسون و دریموند گرین، دو تا از بهترین بازیکنان NBA (استفن کری و کوین دورانت) را در اختیار دارد. با این حال اینکه کازینز بعد از رهایی از مصدومیت تا چه حد بتواند توانمندی‌های خود را دوباره به‌دست آورد و اینکه چه نقشی را بتواند در تیم گلدن استیت واریرز بر عهده بگیرد، هنوز معلوم نیست. کازینز که برای مدت‌ها تنها بازیکن ستاره NBA در ساکرامنتو کینگز بود و در تیم نیو اورلینز پلیکانز هم فقط آنتونی دیویس هم‌سطح او بود، حالا برای اولین‌بار در دوران حرفه‌ای خود قرار است در نقش یک بازیکن حامی ظاهر شود. هرچند که او از زمان ورود خود به لیگ بسکتبال NBA تاکنون مهارت‌هایش را تا حد زیادی گسترش داده اما سبک بازی ظاهراً کوبنده‌ی او با سبک بازی گلدن استیت واریرزِ تحت هدایت استیو کر در تضاد است.

با این حال او احتمالاً در پیدا کردن جای خود در این تیم مشکل چندانی نخواهد داشت. پارسال نیو اورلینز پلیکانز سریع‌ترین تیم لیگ بسکتبال NBA بود و این مطلب نشان می‌دهد کازینز می‌تواند در سرعت بالا هم عملکرد خوبی داشته باشد. با وجود اینکه او همچنان ترجیح می‌دهد پرتاب‌های دو امتیازی انجام دهد، ولی آنقدر دامنه‌ی پرتاب‌هایش را گسترش داده که اگر بگوییم می‌تواند به برادران سه امتیازی (کلی تامپسون و استفن کری) ملحق شود، شوخی بی‌مزه‌ای نکرده‌ایم. مسئله‌ی اصلی بیشتر از اینکه امکان تطابق سبک بازی‌های این بازیکن و تیم جدیدش باشد، توانایی گلدن استیت واریرز در جا باز کردن برای یک بازیکن ستاره NBA دیگر است و اینکه آیا تیمی که به خونسردی حرفه‌ای خود می‌بالد، می‌تواند دو شخصیت زودجوش کازینز و گرین را در کنار هم مدیریت کند یا نه. با این همه، آنچه که در لیگ بسکتبال NBA منجر به پیروزی می‌شود استعداد است و حالا گلدن استیت واریرز در ترکیب اصلی خود پنج بازیکن ستاره NBA دارد. هیچ تیم دیگری این همه ستاره ندارد.

دمارکوس کازینز گلدن استیت واریرز

دمارکوس کازینز در سال‌های اخیر به خصوص از زمانی که از مصدومیت برگشته، تصویر اوایل حضورش در لیگ بسکتبال NBA را شکسته و حالا بازیکن محبوب خیلی‌ها شده است. غیاب او در زمین بازی باعث شده که توانمندی‌ها و شخصیت او جدا از امتیازاتی که در بازی‌ها کسب می‌کرد مورد توجه قرار بگیرند و درنتیجه به عنوان بازیکنی دیده شود که مدت‌ها در تیم‌های بد هدر رفته و در یک تیم خوب هم از بخت بد مصدوم شده. با همه‌ی این حرف‌ها، نهایتاً این او نیست که تغییر کرده، تصویر او در ذهن‌هاست که عوض شده، چون خیلی‌ها متوجه شده‌اند که روایت‌های رایج در هر رسانه یا سایت خبری بسکتبال در مورد او لزوماً درست نیستند. او حالا به تنهایی دلیلی شده برای اینکه طرفداران خسته از تسلط بی‌پایان گلدن استیت واریرز بر زمین بازی، «جنگجویان» را با شوق بیشتری تشویق کنند و پیروزی تقریباً حتمی این تیم بسکتبال در فینال پلی‌آف برایشان رنگ‌وبوی دیگری داشته باشد. اگر قرار باشد واریرز یک قهرمانی دیگر کسب کند، این حداقل بدان معناست که «بوگی» برای اولین‌بار در پلی‌آف به بردهای پیاپی دست خواهد یافت، بردهایی که حقیقتاً درخور توانمندی‌ها و استعداد اوست.

از اینکه با مقاله دیگری از سایت خبری بسکتبال ما همراه بودید ممنونیم. منتظر مقالات بعدی ما در سایت خبری بسکتبال «بسکتفا» باشید.

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *